Kto mnie pociąga?

Jezus powiedział do swoich uczniów: "Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim".

Mt 5, 17-19

Słuchając dziś Słowa Pana, zastanawiam się jakie są moje oczekiwania wobec Niego, Jego obecności w moim życiu. Co bym chciała, żeby „zniósł”, zmienił, unieważnił w moim życiu, we mnie czy w drugich? Co mnie najbardziej uwiera w wypełnianiu Jego przykazań?

Może coś już jest za stare, może wydaje mi się, że już nieaktualne, przecież są teraz nowe, inne czasy, może by trzeba było coś zaktualizować? A SŁOWO BOGA mówi tak: „Ani jedna kreska, ani jedna jota nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni.”

  

A jakie jest to Prawo? Prawo, którego przykład wypełnienia dał nam sam Jezus – czyli największy w królestwie niebieskim, to prawo miłości! To tak niewiele a nam często właśnie najtrudniej jest miłować. 

I jeszcze jedna sprawa - jak to jest z moim wypełnianiem tego Prawa, moim świadectwem? Czy nie łatwiej jest mi głosić, mówić o potrzebie miłowania Boga i człowieka, a o ileż trudniej okazać to w czynie? A może jestem antyświadectwem? Jak mówi przysłowie: „Słowa pouczają, przykłady pociągają”.

Maryjo, Ty, któraś wypełniła w pełni Prawo, naucz mnie słuchać Słowa i je wypełniać.

O Panie, jesteś sprawiedliwy 

i wyrok Twój jest słuszny. 

Swoje postanowienia dałeś sprawiedliwie 

i z pełną wiernością. 

Gorliwość mię pożera,

bo moi przeciwnicy zapominają o Twoich słowach. 

W ogniu wypróbowana jest Twoja mowa

i sługa Twój ją miłuje. 

Ja jestem mały i wzgardzony: 

nie zapominam o Twych postanowieniach. 

Twa sprawiedliwość to wieczna sprawiedliwość, 

a Prawo Twoje jest prawdą. 

Spadły na mnie strapienia i ucisk, 

rozkoszą moją są Twoje przykazania. 

Sprawiedliwość Twoich napomnień trwa na wieki: 

daj mi zrozumienie, abym żył. 

Ps 119, 137-144

Katarzyna Boryń